Geçtiğimiz günlerde katıldığım bir seminerde yaşadığım bir deneyim, hayatla ilgili önemli bir gerçeği bir kez daha hatırlattı. Seminere 500 kişi katılmıştı. Konuşmacılardan biri sahnede durdu ve bir grup çalışması yapmaya karar verdi. Herkese birer balon dağıtıldı. İlk görevimiz basitti: Balonlara isimlerimizi yazmak. Daha sonra tüm balonlar toplanıp başka bir odaya kapatıldı. Ardından hepimiz odaya davet edildik. Verilen süre yalnızca beş dakikaydı. Görevimiz, kendi adımızı taşıyan balonu bulmaktı. Ne mi oldu? Ortalık bir anda savaş alanına döndü. Herkes sağa sola koşturuyor, balonları kurcalıyor, birbirine çarpıyor, hatta itişip kakışıyordu. Beş dakika sonunda neredeyse kimse kendi balonunu bulamamıştı. O anda konuşmacı müdahale etti ve kuralları değiştirdi: "Şimdi bir balon alın ve üzerinde kimin adı yazıyorsa ona verin." Sonuç mu? Kısa bir süre içinde herkes kendi balonuna kavuştu. Ve konuşmacı o unutulmaz cümleyi söyledi: “Yaşamımızda da bunu görüyoruz. Herkes deli gibi kendi mutluluğunu arıyor ama nerede olduğunu bilmiyor. Bizim mutluluğumuz başkalarının mutluluğunda gizlidir. Onlara mutluluk verin; sizinki size gelir.” Bu deneyim bana bir kez daha şunu gösterdi: Hayatta bencilce mutluluğu kovalamak, sadece kaos ve hüsran getiriyor. Oysa başkalarına mutluluk sunmayı hedeflediğimizde, mutluluğun kendi ayağımıza geldiğini fark ediyoruz. Belki de asıl mutluluk, bir başkasının yüzündeki gülümsemeyi görmektir. Unutmayalım, yaşam amacımız sadece kendimiz için yaşamak değil, başkalarının hayatına da dokunmaktır. Çıkarılacak Dersler: Bencilce kendi mutluluğunu aramak huzursuzluk yaratır. Başkalarına mutluluk verdiğimizde, kendi mutluluğumuz da doğal olarak bize gelir. Hayat, paylaşarak ve dayanışarak güzelleşir. Mutluluğu sadece kendimizde değil, çevremizdekilerin yüzündeki gülümsemelerde aramalıyız. Hayat amacımız, sadece kendimize değil, başkalarına da değer katmaktır.